شرح دستور معمای نیشابوری

                        
معرفی نسخه خطی حاضر: مولف که درمحضر معماگوی معروف عصر امیرکمال الدین حسین بن محمد حسن نیشابوری (۹۰۴ ق) به تحصیل لغز و معما مشغول بوده دراثر کلامی ازنورالدین جامی که وی استاد بی نظیر لغز است اگر وی از عالم برود این علم متروک خواهد شد. انگیزه شرح رساله دستور معمای استادش را یافته وبه شرح وبسط آن پرداخته است، نگارش رساله درسال ۹۱۶ق مطابق جمله <شرح رکنی بنویس> پایان یافته است



آغاز کتاب: بسمله بنام آنكه از تألیف و تركیب معمای جهان را داد ترتیب اما بعد، معروض آنكه حقیر صادق، ركنی عاشق می گوید كه در زمان جوانی و ایام كامرانی به عشق و عاشقی و به شعر و شاعری و به جونی معمایی میل داشتم، از آن در ملازمت جناب سیادت پناهی فضیلت دستگاهی امیر كمال الدین حسین بن محمد الحسینی المشهور بمیر حسین النیشابوری كسب علم معما می كردم و معمایی كه می گفتند یادمی كردم و آنچه خود نمی یافتم شرح و حل آن را از ایشان می شنودم و حضرت میر چون معماهای خود را جمع كردند شرحی در خور آن ننوشتند، لازم شد كه چون حق استادی در گردن این حقیر دارند، شرحی لایق بنویسم بتفصیل .. و به همان ترتیب كه ایشان رسالها را ترتیب داده اند شرح نوشتم، و چند بیت توحید كه ایشان فرموده بودند همان بیتها در اول این شرح در آوردم ... و حضرت میرحسین نود و نه نام را گفته اند و در رساله خود در نیاورده اند و كم یابست از برای تیمن و تبرك در اول این راله درج كردم ... الله نیست حد خامه از نام اله دم زدن یابد زبان دارد نگاه نیست حد خامه از نامه اله گفته. پوشیده نماند كه از خامه الف ملفوظ خواسته نیست
تاریخ تالیف:۹۱۶ ق.